Eten in India en Verkiezingen in Chennai

Biriyani

Ik wil in deze blog graag meer vertellen over het eten in India. Dit is zo anders dan in Nederland. Dan heb ik het niet alleen over het eten zelf maar ook de gewoontes. In India zijn bijna alle gerechten erg pittig gemaakt met verschillende kruiden, specerijen en chilipepers. Zoals ik al vaker heb verteld eten ze hier heel veel rijst, soms wel 4 keer op een dag. Maar deze rijstgerechten op zich zijn ook allemaal verschillend. Zo heb je hele milde curtrijst  (rijst gemixt met yoghurt) en hele pittige chicken biriyani (gele rijst met kruiden, groenten en kip, erg lekker!). Maar ze hebben hier ook aardappelen! Niet zoals we ze kennen vanuit Nederland, maar wel erg lekker gemaakt met verschillende kruiden en specerijen (dat maakt ze gelijk ook een stuk pittiger).

Indiërs eten niet met mes en vork, maar met hun handen. Specifiek gezegd hun rechterhand. Dit is uit hygiënische overwegingen. Als ze naar het toilet gaan gebruiken ze hun linkerhand om de billen af te vegen. Maar in de Indiase toiletten hangen geen rolletjes toiletpapier. Ze hebben kraantjes met bakjes water en soms een slangetje waarmee je kan spuiten. Je mag zelf wel invullen waarom ze dus hun rechterhand gebruiken voor het eten ;).

Prayer song

Voordat wij hier op het project gaan eten hebben we eerst een gebedsritueel. Dit gebeurt elke maaltijd: ontbijt, lunch, diner en soms ook met snacks. Ik zit met alle kinderen in een grote kamer op de grond in een kring. Eerst komt een groepje kinderen naar voren (meestal zo’n 4-6 kinderen) en zingen een gebedslied. Als die dag het eten gesponsord is door mensen die een herdenkingsdienst houden voor een overleden familielid of mensen die een verjaardag komen vieren, wordt er nog een extra verjaardag of herdenkingsliedje gezongen. Vervolgens mogen we een voor een met ons bord naar voren komen om het eten op te laten scheppen. Dit mag ik echt niet zelf doen, dus ik moet zelf maar aangeven wanneer ze genoeg hebben opgeschept. De Indiërs zijn grote eters dus de borden worden ook vol gegooid. Dit komt omdat ze vaak maar 3 keer per dag eten en daarom nemen ze grote porties. Nadat ik eten heb ga ik weer terug in de kring zitten en wacht tot iedereen eten heeft. Daarna wordt er nog een praatje gehouden voor de eventuele sponsors en mag een van de kinderen een tweede gebed opnoemen (Waarbij de rest van de kinderen hem nazegt). Na dit hele ritueel mogen we eindelijk eten.

Dit hele ritueel doet me ook denken aan een voorbereidingsweekend van Samen (de organisatie waarmee ik hier naar India ben gegaan). Daar heb ik bij de nonnen/zusters eten klaargemaakt voor zwervers in Amsterdam. Voordat ze mochten eten werd er ook een gebed voorgelezen en daarna mochten ze ook om de beurt een bord eten komen halen.

Verkiezingen.

De laatste paar weken is het erg rumoerig hier in Chennai, veel bijeenkomsten (midden op straat) en mannen in witte pakken die met een microfoon en hele grote boxen verhalen aan het vertellen zijn aan de mensen. Er wordt de hele dag door hele harde muziek gedraaid en er worden blaadjes uitgedeeld met lappen tekst in Tamil. Ik begrijp er natuurlijk niks van.. maar ook aan mij (een blanke Nederlandse meid) wordt gewoon een briefje gegeven. Dit doen ze allemaal omdat de verkiezingen hier in Tamil Nadu eraan komen. Schijnbaar is het vorige staatshoofd van deze provincie overleden net voordat ik in India aankwam.

Vlaggen van een Politiek partij

Op een avond was er een soort parade van een politieke partij die door de straten vlakbij mijn project kwamen. De mensen hier waren daar al van op de hoogte en na het avond eten verzamelde iedereen zich buiten op de buitenplaats. De kleintjes moesten vlak bij het gebouw op een bankje zitten en de grote mochten bij de poort buiten kijken. Al gauw werd me duidelijk waarom. Er werd vuurwerk afgestoken! Het leek wel oud en nieuw zoveel hadden ze bij zich. Erg mooi om te zien in de donkere heldere lucht van Chennai. Nadat het vuurwerk was afgelopen mochten alle kinderen zich bij de poort verzamelen en kwam de kandidaat die zich verkiesbaar had gesteld langs. Onze kinderen mochten hem een brief overhandigen (wat er in stond en wie hem geschreven heeft geen idee want tot aan het vuurwerk wist ik niet eens dat dit allemaal zou gaan gebeuren haha).

Het was allemaal heel officieel want er waren overal camera mensen bij en beveiliging. Deze mensen hadden natuurlijk ook snel in de gaten dat er een blank meisje tussen al deze donkere kindertjes stond en natuurlijk moest ik naar voren komen om deze man een hand te geven (want ja dat staat goed op tv!) Ik snapte er natuurlijk weer niks van en ik wilde graag dat de kinderen de kans kregen om deze man een hand te geven of hem überhaupt gewoon te kunnen zien dus ik bleef maar een beetje achteraan staan.