zondag 30 april 2017

Trichy, Kerala en koningsdag in India!



Vorige week ben ik samen met Marleen naar Trichy gereisd. Hier hebben we de andere 5 studenten van Fontys opgezocht die daar hun stage lopen. Na een busreis van ruim 5 uur werden we letterlijk in Trichy gedropt met de boodschap dat de bushalte nog een kilometer lopen was. Dan maar een riksja aanhouden die ons naar het goede adres zou brengen. Eenmaal daar aangekomen stonden er al 2 meiden ons op te wachten met een groot bord WELKOM THUIS! Binnen stond ons al een lekkere paas lunch te wachten met pannenkoeken!(want het was ook nog eens eerste paasdag).
De volgende dagen hebben we rondgekeken op hun projecten. Zij lopen stage op een pre-school voor gehandicapte kinderen. Ik had eigenlijk verwacht dat deze kinderen afgestoten werden van de maatschappij, maar hier werden ze echt heel goed opgevangen. In dat gebouw zat ook een soort behandelcentrum voor kinderen waarbij de spieren niet goed werken. De juffrouw stimuleerde doormiddel van aanrakingen bijvoorbeeld de handen en de voeten.
Ook zijn we met de bus naar een plattelandsschool gereisd waar een parentsmeeting werd gehouden. De directeur van het project vertelde hoe belangrijk het is voor de kinderen om naar school te gaan en wat Engelse les kan betekenen in het latere leven van een kind.
Nadat we een aantal projecten hadden gezien was het weer tijd om onze tassen in te pakken. We gaan een weekendje met z’n alle naar Kerala. Dat is een provincie van India wat meer in berggebied ligt. Hier is veel natuur en water. De eerste stop in Kerala was Thekkady (voor toeristen ook wel bekend als Periyar). Hier ligt een groot nationaal park waar we de eerste dag een wandeling door de jungle hebben gemaakt. Ik had gehoopt hier verschillende leuke dieren te kunnen zien, maar helaas hebben we een hoop mieren, wormen, koeien en bloedzuigers gezien. De natuur was overigens wel heel erg mooi!
Nadat we de wandeling hadden afgerond zijn we naar een cooking class gegaan waar ik mijn eigen lunch mocht maken (ja ja ik heb Indiaas leren koken hoor! Recept op aanvraag haha). Dit werd gegeven door een hele enthousiaste man die de hele tijd mixing mixing en jaaahaaaa riep.
Na de lunch werd ons gevraagd of we nog door wilden naar een olifanten reservaat. Hier worden werkolifanten opge
vangen en een beter leven gegeven. Wel enigszins toeristisch want we hebben deze olifanten bereden, gewassen en deze olifant heeft mij een douch gegeven. Van te voren werd me verteld dat deze olifanten allemaal erg goed behandeld worden (wat er van waar is weet ik natuurlijk niet) maar ik kreeg wel het gevoel dat het goed zat toen ik daar was. Het was erg rustig en de olifanten ritjes werden echt op afspraak gepland zodat ze niet overbelast raken.
’s Avonds zijn we nog naar een echte Indiase dans gaan kijken. Erg bijzonder en ik snapte er weinig van maar leuk om eens gezien te hebben.
Dit was een erg drukke maar super leuke dag en moe maar voldaan ging ik naar bed want de volgende dag gingen we weer op doorreis.
De volgende bestemming was Alappuzha. Hier zijn we op een boathouse gestapt waar we de hele dag en nacht verbleven. We hadden met z’n zessen een eigen boot want een van de andere meiden had met haar ouders ook een eigen boot.
Op deze boot hadden we 3 man personeel. Eentje om de boot te besturen, een personal kok en een assistent. Ik voelde me echt een beetje een celebrity omdat deze mensen goed voor ons zorgden en wij eigenlijk niets hoefden te doen. Echt even genieten van het luxe leven en de mooie omgeving van India.
De volgende en laatste dag zijn we doorgereisd naar Kovalam. Dit was onze uitrust bestemming waar we een hotel met resort hadden wat vlak bij het strand lag. We zijn eerst lekker naar het strand geweest (we dachten hier wel in te kunnen zwemmen maar helaas was er een hele harde stroming) daarna hadden we een heerlijke massage gepland om lekker te kunnen ontspannen voordat we onze 15 uur lange terugreis weer hadden. Deze keer weer met een sleeperbus zodat we lekker konden slapen. Het enige nadeel is dat deze bus weinig stops maakt dus als je naar het toilet moet heb je dus pech.. als je geluk hebt stopt de bus langs de kant en kun je daar in de bosjes je behoeften doen (geloof me dat is geen pretje.. maar het lucht wel op)

Op de dag dat ik thuis kwam had de directeur van mijn project een uitnodiging gehad van het Nederlandse consulaat om Koningsdag te vieren. Hij had aan ons gevraagd of wij het leuk vonden om mee te gaan en natuurlijk kon ik geen nee zeggen!
Die avond zijn Marleen en ik meegenomen naar het grootste hotel van Chennai waar een soort gala werd gehouden van verschillende Nederlandse bedrijven die in India gevestigd zijn (dit had ik niet verwacht dus ik was een beetje underdressed). Nadat er een toespraak werd gehouden mocht iedereen lekker eten pakken van een groot buffet. Op dit buffet stond ook Nederlande Goudse kaas en oliebollen! Natuurlijk kon ik dit niet laten liggen en heb ik heerlijk gesmuld van deze Nederlandse lekkernijen! Wat had ik had gemist zeg na 2.5 maand bijna alleen maar reist te hebben gegeten.

dinsdag 11 april 2017

Eten in India en Verkiezingen in Chennai


Biriyani
Ik wil in deze blog graag meer vertellen over het eten in India. Dit is zo anders dan in Nederland. Dan heb ik het niet alleen over het eten zelf maar ook de gewoontes. In India zijn bijna alle gerechten erg pittig gemaakt met verschillende kruiden, specerijen en chilipepers. Zoals ik al vaker heb verteld eten ze hier heel veel rijst, soms wel 4 keer op een dag. Maar deze rijstgerechten op zich zijn ook allemaal verschillend. Zo heb je hele milde curtrijst  (rijst gemixt met yoghurt) en hele pittige chicken biriyani (gele rijst met kruiden, groenten en kip, erg lekker!). Maar ze hebben hier ook aardappelen! Niet zoals we ze kennen vanuit Nederland, maar wel erg lekker gemaakt met verschillende kruiden en specerijen (dat maakt ze gelijk ook een stuk pittiger).
Indiërs eten niet met mes en vork, maar met hun handen. Specifiek gezegd hun rechterhand. Dit is uit hygiënische overwegingen. Als ze naar het toilet gaan gebruiken ze hun linkerhand om de billen af te vegen. Maar in de Indiase toiletten hangen geen rolletjes toiletpapier. Ze hebben kraantjes met bakjes water en soms een slangetje waarmee je kan spuiten. Je mag zelf wel invullen waarom ze dus hun rechterhand gebruiken voor het eten ;).
Prayer song
Voordat wij hier op het project gaan eten hebben we eerst een gebedsritueel. Dit gebeurt elke maaltijd: ontbijt, lunch, diner en soms ook met snacks. Ik zit met alle kinderen in een grote kamer op de grond in een kring. Eerst komt een groepje kinderen naar voren (meestal zo’n 4-6 kinderen) en zingen een gebedslied. Als die dag het eten gesponsord is door mensen die een herdenkingsdienst houden voor een overleden familielid of mensen die een verjaardag komen vieren, wordt er nog een extra verjaardag of herdenkingsliedje gezongen. Vervolgens mogen we een voor een met ons bord naar voren komen om het eten op te laten scheppen. Dit mag ik echt niet zelf doen, dus ik moet zelf maar aangeven wanneer ze genoeg hebben opgeschept. De Indiërs zijn grote eters dus de borden worden ook vol gegooid. Dit komt omdat ze vaak maar 3 keer per dag eten en daarom nemen ze grote porties. Nadat ik eten heb ga ik weer terug in de kring zitten en wacht tot iedereen eten heeft. Daarna wordt er nog een praatje gehouden voor de eventuele sponsors en mag een van de kinderen een tweede gebed opnoemen (Waarbij de rest van de kinderen hem nazegt). Na dit hele ritueel mogen we eindelijk eten.
Dit hele ritueel doet me ook denken aan een voorbereidingsweekend van Samen (de organisatie waarmee ik hier naar India ben gegaan). Daar heb ik bij de nonnen/zusters eten klaargemaakt voor zwervers in Amsterdam. Voordat ze mochten eten werd er ook een gebed voorgelezen en daarna mochten ze ook om de beurt een bord eten komen halen.

Verkiezingen.
De laatste paar weken is het erg rumoerig hier in Chennai, veel bijeenkomsten (midden op straat) en mannen in witte pakken die met een microfoon en hele grote boxen verhalen aan het vertellen zijn aan de mensen. Er wordt de hele dag door hele harde muziek gedraaid en er worden blaadjes uitgedeeld met lappen tekst in Tamil. Ik begrijp er natuurlijk niks van.. maar ook aan mij (een blanke Nederlandse meid) wordt gewoon een briefje gegeven. Dit doen ze allemaal omdat de verkiezingen hier in Tamil Nadu eraan komen. Schijnbaar is het vorige staatshoofd van deze provincie overleden net voordat ik in India aankwam.
Vlaggen van een Politiek partij
Op een avond was er een soort parade van een politieke partij die door de straten vlakbij mijn project kwamen. De mensen hier waren daar al van op de hoogte en na het avond eten verzamelde iedereen zich buiten op de buitenplaats. De kleintjes moesten vlak bij het gebouw op een bankje zitten en de grote mochten bij de poort buiten kijken. Al gauw werd me duidelijk waarom. Er werd vuurwerk afgestoken! Het leek wel oud en nieuw zoveel hadden ze bij zich. Erg mooi om te zien in de donkere heldere lucht van Chennai. Nadat het vuurwerk was afgelopen mochten alle kinderen zich bij de poort verzamelen en kwam de kandidaat die zich verkiesbaar had gesteld langs. Onze kinderen mochten hem een brief overhandigen (wat er in stond en wie hem geschreven heeft geen idee want tot aan het vuurwerk wist ik niet eens dat dit allemaal zou gaan gebeuren haha).

Het was allemaal heel officieel want er waren overal camera mensen bij en beveiliging. Deze mensen hadden natuurlijk ook snel in de gaten dat er een blank meisje tussen al deze donkere kindertjes stond en natuurlijk moest ik naar voren komen om deze man een hand te geven (want ja dat staat goed op tv!) Ik snapte er natuurlijk weer niks van en ik wilde graag dat de kinderen de kans kregen om deze man een hand te geven of hem überhaupt gewoon te kunnen zien dus ik bleef maar een beetje achteraan staan.